tehlikeli aklın itirafları

saplantı. ben de cidden var bu meretten. hem de baya var. tehlikeli bi biçimde baş gösteriyor. yokmuş gibi davranıyor ama saman altından su yürütmeye kalkışıyor eşşoleşek. ama yakalarım ben hahah. evet bu gün saplantılı bi insan olduğuma karar vermiş bulunmaktayım. günlerimi kendime sıfat ekleyerek geçirmeyi huy edindim. sıfat eklemeyi pek bi sever olduğumdan tek öğesi sıfat tamlaması olan 37 ögelik bi cümleyim artık. gurur duyduğum iftihar ettiğim yok, sağda solda da söylemiyorum ki insanlar kendilerine sıfat bulmaya çalışarak ezilmesinler karşımda teytey. bir de şunu keşfettim ben kesinlikle uzun cümle insanı değilim çok fena sıçıyorum uzun bir cümle kurarken. o yüzden kısa cümlelerle konuşmayı yeğleyen basit bi insan olmayı tercih ediyorum. bir de çok fena bir şeylere takıp ondan başka bi şeyle uğraşamaz düşünemez oluyorum ta ki bi doyum noktasına ulaşıncaya kadar. mesela massive attack dan teardrop a karşı sapık bi dinleme isteğim var. öyle ki dinlemeden bi şey yapamıyorum. matematik çalışmam gerekirken sapık gibi bunu dinleyip önümde açık duran calculusa bakıp ne ezik bi şeysin öyle beyaz sayfalı şişko ruhsuz kitabın tekisin diye düşünüyorum. sonra mahjong win percentage ı %25 ten %100 e çıkarmak için kasıyorum. solitaire de lasvegas skorunu açıp kazancam kazancam bu sefer diye şevket gibi sapıtttığım da oluyor. ayrıca içimde çok pis bir fotoğraf çekme isteği baş gösterdi bu istek beni öylesine sardı ki sonunda gidip banyoda telefonla 'küçük gotik pürü ' temalı fotoğraflar çekerken buldum kendimi. ne kadar düştüğümü düşünmek istemiyorum
ya da düşünüyorum ama çaktırmak istemiyorum. film izlemek istiyorum ama vicdanımın sesi sürekli "maattteeeemaaaatikkkk" diyerek beni engelliyor. lanet olsun keşke matematik de hayatımızda omomatik gibi bi deterjan olmakla yetinseydi. marketten omomatikle çıkarken bi el etmek ona güzel olurdu cidden. bir de hareketimi çekerken moonwalkla çıksam şukela olurdum harbiden.