1 Eylül 2008

penceremden insan manzaraları

sabah yatağımdan deprem oluyormuşcusuna fırlamam ve an itibariyle zortlayan deprem düşüncesinin pek mümkün olmayacağının kafamın içerisinde küçük havai fişek gösterileyle peyda olması ile kendime gelmem ile son buldu. kafamı resmen siken gürültünün kaynağını görmek için camdan baktığımda, iki adamın odamın duvarını delme manzarası karşısında ne desem boştu heralde. adamlara sesimi duyuramam sonrasında anne anne diye içeri koşup duvarımı deliyorlar diye haykırıp medet ummam hoştu cidden. annelerin çocuklarının duvarlarını savunmalarını izlemek yanında almodavarın kadın portreleri nedir ki? "abla, biz belediyeden geliyoruz, karşı duvarı da deleceğiz, araya halat atıp lamba takacağız müeendis işaretlemiş". belediyenin duvarımda delikler açması, benimse belediye mühendisine toslamam memleketimden insan manzaraları tandanslı sabahım, işçinin telefondaki babamın nasıl oluyor bu iş sorusuna, "abi valla süper oluyor araya halat, sonra lamba" cevabını yapıştırması ile son buldu. adamların iki saate yakın, pencere hizamda durmaları ise dönme dolap sokak sakinleri için şu dizeleri dökmeme vesile oldu:

"mahremiyet dediğin tek dişi kalmış popstar
lambayı belediye takar"

4 yorum:

  1. seda bu şiir gerçek bir efsane adamım. ne desem boş. mahremiyet dediğin tek dişi kalmış popstar diye tişört bastıracağım.yemin ederim bu sefer bunu yapacağım lan. HİÇBİR TÜŞÖRT HAYALİM GERÇEK OLMADI ABLA.

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim yorumunuz için.

    YanıtlaSil