30 Mart 2009

bir kuzey hatırası

eski okul yollarının bir hüznü varmış. ben bizzat bunu yaşayamasam da anlatılanlar onu gösteriyor. zaten her gün ilkokuluma hatta öncesi anaokuluma giden yoldan yürüdüğüm için, o yıllar sonra eski okulunu görüp de hüzünlenen, anıları üzerine dalga dalga gelen insan olmayacağım. liseye de tekrar ayak basacağımı sanmıyorum. üniversitesine uğrayan varsa hala, bu mezun romantizmini ti ye alan cevapları yapıştırırım. bu şubatta almanyaya gittiğimizde, dayım bizi annemin gittiği okullara götürdü. hatta arabayı uzak bi yere parkedip, bu deneyimi adım adım yaşamamızı arz etti. ben de elimde fotoğraf makinesi, geçmişe doğru yola koyulduk 3 kafadarı oynayarak. annemin gizemli geçmişi bizi çağırmakta idi. en son gittiği okuldan başladık...


...tüm yolculuk boyunca, annemi, monica ve ilonayı tam da albümlerde gördüğüm halleriyle hayal ettim. yol da pek yardımseverdi bu hususta. lakin vardığımız yerde, bir adet fabrika vardı, diğer tarafta da annemin gitmediği anaokulu. hüzünlenip geri döndük.

2 yorum:

  1. üsküdar anadolu yolları da bir gün hüzünlü hatıralara bulanabilir seda, bunu bilmiyoruz henüz. ama annenin geçmişinden sürüklenmek, üstelik almanya'da, enteresan olmuştur, eminim.

    bu arada, saçma ama söylemeden edemiycem, senin oy kullanma olayını neden tuzla'ya attıklarını çözdüm ben sonraları. yurtta kaldığın dönemin bir hatırası olsa gerek bu sana. tuzla da hüzünlüdür belki hala, eve uzak olması sebebiyle.

    YanıtlaSil
  2. tuzlayı hiç sevmeyen biri olarak, oy vermeye layık görmedim. büyükşehire gelince, çömez bir siyaset bilimci olarak topbaşlının alacağını kılıçların çıkacağını biliyor idim(:

    YanıtlaSil