5 Aralık 2010

Ailenin kadınları olarak iki dertten muzdaribiz. Kediler ve bebeklerden. Eşrafımıza bir kedi ya da bebek katılmaya görsün, insanlığımızı koltuklarda bırakıp, çocukla çocuk, kediyle kedi oluyoruz. Ama dudaklarımızı büze büze, gözlerimizi kırpıştıra kırpıştıra, sesimizi ince tonlardan vermelerle değil, bildiğin ortak lisana giriyoruz. Hayır miyavlamıyoruz ya da agulamıyoruz. Auralarımız mı buluşuyor ne? İşte ondan. Ama abartabiliyoruz. Çünkü muzdaribiz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder