rastlaşma

*ben salon kanepesine gömülmüş, amaçsız kanal gezmelerim sonucunda bilardo maçına takılmışken, babam her akşam adeti olduğu üzere benim taktığım isimle asayiş berkemal mi balkon seansından dönmüş, tam da oturduğum kanepenin arkasındaki pencereyle aynı kat hizasına sahip komşumuzun öldüğünü söylüyordu.

* babam haricinde kimse  adını bilmiyordu. perdeleri her daim naklen yayın misali açık, ama yalnız yaşadığından trt3 ekranı gibi hareket belirtisi olan ama ruhsuz bir evde yaşıyordun.

*yazları balkonda çaydanlığını yanına alır, gazete değiştirdikçe çayını tazeler, içerden dışarıya ışık oyunları yapan televizyon eşliğinde sabaha kadar bulmaca çözerdin. gece 4te 5te balkonda birbirimize rast gelirdik ama ne bir el ederdik, ne de ses verirdik.

*inik perdelerimizi kaldırdım, evinin içinde ağlayan kadınlar, balkonda sigara içenler, birbirinin sırtını sıvazlayan amcalar, dedeler sessiz evinin içinde peyda oluverdi.

* çöpleri indirme sırasının bende olduğunu söylediler. merdivenden indim, dış kapıdan çıktım, seni de çıkardılar koyu kahverengi bir tabut içerisinde, omuzlardan omuza, elden ele, tabutun renginde bir battaniyeye sarılmış vaziyette.

* sen battaniyene son kez sarınmıştın, bense ambulansa yerleştirilmeni izledim. bu son rastlaşmamız oldu, ne sen el ettin ne ben selam verdim. sen evinden bir daha dönmemecesine çıktın, bense merdivenleri geri tırmandım.

*sen öldün, ben kaldım.